Δεν θα γίνω ποτέ σαν εσένα. Αλλάζω συνεχώς

Sample video:

Το έργο Δεν θα γίνω ποτέ σαν εσένα, αλλάζω συνεχώς* δημιουργεί ένα διάλογο με την αρχαία και τη σύγχρονη ιστορία της Ελευσίνας μέσα από διαφορετικές αναφορές.
Ο τόπος είναι το υπαίθριο θέατρο που βρίσκεται στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής στο νούμερο 343 της Ιεράς Οδού που ενώνει από την αρχαιότητα την Αθήνα με την Ελευσίνα. Εκεί ανέβασε ο ψυχίατρος Γιώργος Λυκέτσος για πρώτη φορά το 1961 με μια ομάδα τροφίμων του ιδρύματος τη τραγωδία Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου.

Συνδέει το πρόσφατο βιομηχανικό παρελθόν της πόλης με τον Προμηθέα που στην ελληνική μυθολογία έχει διπλή καταγωγή και ρόλο, σαν ευεργέτης της ανθρωπότητας, θεός των τεχνών και της φωτιάς, αγγειοπλάστης και μεταλλουργός αλλά και σαν αιτία των δεινών του ανθρώπου που η εξέγερση και η τιμωρία του συνδέονται με θέματα ανυπακοής και σύγκρουσης.

Οι εμβληματικές αναφορές στην αρχαιότητα και ο κατακλυσμός της βιομηχανικής ανάπτυξης μοιάζει να αποτελούν τα δύο πρόσωπα της Ελευσίνας που από τα τέλη του 19ου και το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα γνώρισε καλά τις εκβιαστικές συνέπειες της εκβιομηχάνισης της.

Ακούγονται αποσπάσματα από διαφορετικά κείμενα όπως του Αισχύλου -Προμηθέας Δεσμώτης- αλλά και των Κάφκα, Χάινερ Μύλλερ, Τζον Κρίστοφερ Μύλλερ, Κερένυ, Ζαν Πωλ Βερνάντ, Μπέργκμαν (Περσόνα), Ζαμιάτιν, ακόμα και απαντήσεις που δίνει η μηχανή όταν για παράδειγμα ερωτάται για το τί είναι το Προμηθεικό κενό.

Μέσα από αυτή τη σύνθετη αφήγηση που συμπληρώνουν πολυφωνικά χορικά** και η μουσική του Θοδωρή Ρέλλου, τα δυο πρόσωπα της Ελευσίνας το αρχέγονο και το σημερινό διασταυρώνονται και συγχωνεύονται.

Όπως γίνεται με τη Δήμητρα και τη Περσεφόνη η με την Άλμα και την Ελίζαμπεθ στη Περσόνα.

Ο Kerenyi μιλάει για ένα και το αυτό πρόσωπο όταν αναφέρεται στη Δήμητρα και τη Περσεφόνη, τη κόρη που γίνεται μάνα και πάλι κόρη, στον αέναο φυσικό νόμο.

Η διττή αυτή σχέση παλινδρομεί και στην εικόνα που χωρίζεται σε δυο μέρη και πάλι γίνεται ένα όσο διαρκεί η αφήγηση.

Ο τίτλος του έργου, μια φράση της Άλμα της νεαρής νοσοκόμας προς την Ελίζαμπεθ, τη διάσημη ηθοποιό που επιλέγει τη σιωπή, αναγνωρίζει μεταφορικά στη ταύτιση των δύο γυναικών τα δύο πρόσωπα της Ελευσίνας και μεταφέρει το ερώτημα στη σημερινή πραγματικότητα, σε νέες προκλήσεις.

Η «Προμηθεϊκή» Ελευσίνα έχει νοιώσει στο σώμα της το αναπάντητο «κενό» αποτύπωμα της βιομηχανικής ανάπτυξης του προηγούμενου αιώνα και τη «ντροπή» όταν το Προμηθεϊκό δώρο μετατράπηκε σε τιμωρία και καταστροφή, σε αμνησία και αφάνεια.

Στο έργο, η οθόνη του κινηματοθέατρου λειτουργεί σαν καθρέφτης του άλλου κόσμου όπου προβάλλονται ο Αχέροντας, τα ταραγμένα νερά στη στέρνα του Παλαιού Ελαιουργείου που οδηγούν το βλέμμα τόσο κάτω όσο και πάνω η ο ερχομός της άνοιξης που καλωσορίζει με χελιδόνια κάθε χρόνο την Περσεφόνη…

Εκεί προβάλλεται και η αναπαράσταση της σκηνής του τέλος της ταινίας του Μπέργκμαν όπου η φράση Δεν θα γίνω ποτέ σαν εσένα, αλλάζω συνεχώς, καταλήγει στο Τίποτα και σε ένα ψέλλισμα ανοιχτό σε όλα όσα μπορεί να συμβούν…

*Ο τίτλος προέρχεται από το σενάριο της ταινίας Περσόνα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1966).
** Συμμετοχή του Κέντρου ψυχικής υγείας Κορυδαλλού.